بررسي نظريه نجات در آيين بودا

مشخصات كتاب

نويسنده:ليلي حافظيان

ناشر: ليلي حافظيان

مقدمه

انتظار براي رسيدن به موعودي كه رستگاري و نجات را به روح متعالي آدمي ببخشايد، فلسفه اي منطقي است كه در همه ي اديان و مكاتب به گونه اي مطرح شده است. تفاوتي كه در آيين بودا با ديگر اديان و مكاتب وجود دارد در موعود و منتظَر است. «موعود بودا» نه از آسمان ها نازل مي شود و نه از زمين. نه شرق مي شناسد و نه غرب. اين موعود درون جان هر كسي خوابيده است و بودا مي كوشد تا با تلاش در دستورالعمل ها، اين خفته را بيدار كند. در واقع مهدي منجي هر كسي را در خود آن كس جست و جو مي كند و هيچ مسيحي را به اندازه ي خود سزاوار احقاق حق نمي بيند و سوشيانت اهوراي بودا همان «نيروانا» ست كه مي تواند در دنيا و قبل از مرگ هم براي كسي كه به دستورات او عمل كند، اتفاق بيفتد.اين مقاله خلاصه اي از دستورالعمل هاي بودا، درباره ي نجات و رستگاري مي باشد كه برگرفته از اولين و مهم ترين سخنان او بعد از آگاهي است و در باغي به نام «باغ گوزن ها» يا «غزالان سارنات» ايراد شده است. اين سخنان به نام «موعظه ي بنارس» معروف گشته است كه گفتار درباره ي رنج و رهايي است.

رنج، درمان و رستگاري در نظر بودا

شيوه اي را كه بودا در ارائه ي تجليات دانايي خويش به كار مي گيرد متأثر از شيوه هاي درماني در علم پزشكي آن زمان «هند» مي باشد. علم پزشكي آن زمان در 4 مرحله: «شناخت»، «منشأ»، «درمان پذيري يا درمان ناپذيري» و «راه درمان» به درمان مي